Dr. Dre, właściwie Andre Romelle Young (ur. 18 lutego 1965 w Compton, Los Angeles w Kalifornii[1]) – amerykański producent muzyczny i raper. Jest przyrodnim bratem Warrena G.
Kariera
Swoją karierę zaczął występując jako DJ w klubach Los Angeles, później stał się członkiem grupy World Class Wreckin' Cru (dwie płyty: World Class i Rapped in Romance). W 1986 spotkał się z Eazym-E i razem stworzyli grupę N.W.A. (należeli do niej min. Ice Cube, MC Ren, DJ Yella, The D.O.C. oraz Arabian Prince). W tym okresie Dre, odpowiedzialny za produkcję nagrań dla N.W.A., zostaje nazwany przez dziennikarzy "architektem gangsta rapu".
Po odejściu z N.W.A. w 1991 Dre nagrywa singiel "Deep Cover" dla wytwórni Epic a następnie zakłada wraz z Suge Knightem wytwórnię Death Row, która wydaje w 1992 roku jego solowy debiut The Chronic. Album promowały single: "Nuthin' but a 'G' Thang", "Let Me Ride" i "Dre Day", na którym to zdissował swojego dawnego przyjaciela Eazy'ego. Po sukcesie The Chronic pomógł Snoopowi Doggy Dogg nagrać debiut Doggystyle, który okazał się jeszcze większym hitem niż The Chronic. W 1995 do wytwórni dołączył 2Pac, który stał się kością niezgody między Suge'em a Dre. W 1996 Dre opuścił Death Row i założył własną wytwórnię Aftermath Entertainment, gdzie wydał kompilację Dr. Dre Presents... The Aftermath oraz swój drugi solowy album 2001 promowany singlami "Still D.R.E.", "Forgot About Dre", "The Next Episode".
Dr. Dre wypromował wielu znanych raperów, między innymi Game'a, Eminema, Snoop Dogga, 50 Centa. Dre jest uważany za jednego z ojców gangsta rapu. Jego pseudonim "Dr. Dre" pochodzi od jego ulubionego koszykarza – Juliusa "Dr. J" Ervinga, oraz od imienia Andre.
W 2011 roku ukaże się nowy album pt Detox. Premierę zmieniano kilkakrotnie[2][3][4]. Dre wyjaśnił, że będzie to ostatnia kompozycja w jego karierze[5]. Album promowany jest singlem Kush z gościnnym udziałem Snoop Dogga i Akona do którego powstał teledysk[6]. Kolejnym singlem jest utwór I Need a Doctor z udziałem Eminema i piosenkarki Skylar Grey do którego również powstał teledysk[7][8]. Życie prywatne
23 sierpnia 2008 roku 20-letni syn rapera, Andre Young Jr., został znaleziony martwy w mieszkaniu matki, z którą mieszkał. Przyczyną zgonu według koronera było przedawkowanie heroiny i morfiny
Dyskografia
THE CHRONIC
The Chronic – pierwszy solowy album amerykańskiego rapera i producenta o pseudonimie Dr. Dre. Ukazał się 15 grudnia 1992 nakładem wytwórni Death Row Records. Zawiera 16 utworów i reprezentuje jeden z rodzajów rapu, zwany g-funk, charakteryzujący się wolnymi beatami z dużą ilością syntezatorów i mocną linią basów.
Słowo "chronic" oznacza w slangu marihuanę[6].
Płyta zgromadziła wielu wykonawców m.in.: Snoop Dogga jeszcze wtedy pod pseudonimem Snoop Doggy Dogg, który dzięki tej płycie rozwinął się i wydał Doggystyle. Na albumie można usłyszeć także takich wykonawców, jak Nate Dogg, RBX, The D.O.C. czy Daz Dillinger.
W 2003 album został sklasyfikowany na 137. miejscu listy 500 albumów wszech czasów wg magazynu Rolling Stone[7].
1. The Chronic (Intro) 2. Fuck Wit Dre Day (And Everybody's Celebratin') 3. Let Me Ride 4. The Day the Niggaz Took Over 5. Nuthin' But a "G" Thang 6. Deeez Nuuuts 7. Lil' Ghetto Boy 8. A Nigga Witta Gun
9. Rat-Tat-Tat-Tat 10. The $20 Sack Pyramid 11. Lyrical Gangbang 12. High Powered 13. The Doctor's Office 14. Stranded on Death Row 15. The Roach 16. Bitches Ain't Shit
2001
2001 (nazywany również The Chronic 2001) – drugi studyjny album amerykańskiego rapera i producenta Dr. Dre. Album pokrył się sześciokrotną platyną.
W całości był skomponowany przez Dr. Dre, który zaprosił na niego takich gości, jak: Nate Dogg, Kurupt, RBX, Snoop Dogg, Xzibit, Eminem, Devin the Dude, Hittman, Knoc-Turn'al czy Royce da 5'9".
1. Lolo (Intro) 2. The Watcher 3. Fuck You 4. Still D.R.E. 5. Big Ego's 6. Xxplosive 7. What's the Difference 8. Bar One 9. Light Speed 10. Forgot About Dre 11. The Next Episode
12. Let's Get High 13. Bitch Niggaz 14. The Car Bomb 15. Murder Ink 16. Ed-Ucation 17. Some L.A. Niggaz 18. Pause 4 Porno 19. Housewife 20. Ackrite 21. Bang Bang 22. The Message
|